ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์

ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ หมายถึง ระบอบการปกครองราชาธิปไตยรูปแบบหนึ่งที่พระมหากษัตริย์มีพระราชอำนาจสมบูรณ์เด็ดขาดสูงสุด (Sovereign) โดยรวมอำนาจเข้าสู่ศูนย์กลาง (Centralization) และถือว่าพระมหากษัตริย์ได้รับมอบหมายอำนาจมาจากพระเจ้าที่เรียกว่า เทวสิทธิ (Divine Right of King) ซึ่งโดยหลักแล้วอำนาจที่ได้รับมานั้นไม่ถูกจำกัดด้วยกฎหมายลายลักษณ์อักษร สภานิติบัญญัติ หรือจารีตประเพณีที่ไม่เป็นลายลักษณ์อักษรใดๆ